اکوادور، کشوری کوچک اما شگفت‌انگیز در شمال غربی آمریکای جنوبی، یکی از مقاصد کمتر شناخته‌شده اما بی‌نظیر جهان است. نام این کشور از واژه “اکواتور” به‌معنای استوا گرفته شده، چرا که دقیقاً بر خط استوا قرار دارد. با وجود مساحت نسبتاً کم، اکوادور از تنوع طبیعی و فرهنگی بسیار بالایی برخوردار است. از قله‌های آتشفشانی رشته‌کوه‌های آند گرفته تا جنگل‌های بارانی آمازون، از سواحل اقیانوس آرام تا جزایر افسانه‌ای گالاپاگوس، اکوادور نمونه‌ای منحصر به‌فرد از تنوع جغرافیایی و زیستی در دنیاست.

پیش از ورود استعمارگران اسپانیایی در قرن شانزدهم، سرزمین اکوادور محل زندگی تمدن‌های بومی گوناگونی از جمله کاراها، کویاس و بعدتر، امپراتوری اینکا بود. با ورود اسپانیایی‌ها در سال ۱۵۳۲، این منطقه تحت سلطه استعمار قرار گرفت و بخشی از نایب‌السلطنه پرو شد. پس از قرن‌ها مبارزه، اکوادور در سال ۱۸۲۲ به استقلال رسید.

میراث دوران پیشاکلمبی و استعمار اسپانیایی هنوز در معماری، زبان، آیین‌ها و موسیقی مردم کشور قابل مشاهده است. کیتو، پایتخت اکوادور، نخستین شهری بود که در سال ۱۹۷۸ در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شد.

اکوادور کشوری چندقومیتی است و شامل گروه‌هایی چون مستیزوها (ترکیب اروپایی و بومی)، مردم بومی، آفریقایی‌تبارها و اروپایی‌تبارها می‌شود. زبان رسمی اسپانیایی است، اما زبان‌های بومی مانند کیچوا نیز در بسیاری از مناطق رواج دارد.

فرهنگ اکوادور ترکیبی از سنت‌های بومی و اسپانیایی است. جشن‌ها و فستیوال‌های متعددی در طول سال برگزار می‌شود که اغلب ریشه در آیین‌های مذهبی و بومی دارند. از جمله این جشن‌ها می‌توان به فستیوال اینتی رایمی (جشن خورشید) اشاره کرد که میراث اینکایی را زنده نگه می‌دارد.

اقتصاد اکوادور مبتنی بر منابع طبیعی است. صادرات نفت خام، موز، میگو، گل، و کاکائو از منابع اصلی درآمدزایی کشور هستند. این کشور بزرگ‌ترین صادرکننده موز در جهان است.

اکوادور یکی از معدود کشورهای آمریکای جنوبی است که از دلار آمریکا به عنوان ارز رسمی استفاده می‌کند (از سال ۲۰۰۰). گردشگری، به ویژه اکوتوریسم در جنگل‌های آمازون و گالاپاگوس، در حال تبدیل شدن به یکی از پایه‌های مهم اقتصاد کشور است.