ونزوئلا، کشوری در شمال آمریکای جنوبی، به عنوان یکی از سرزمین‌های دارای تنوع جغرافیایی و زیستی بی‌نظیر در دنیا شناخته می‌شود. این کشور با دسترسی به دریای کارائیب، آبشارهای شگفت‌انگیز، جنگل‌های بارانی، کوهستان‌های مرتفع، دشت‌های وسیع و منابع عظیم نفت، همیشه مورد توجه جوامع بین‌المللی، گردشگران و سرمایه‌گذاران بوده است. اما این همه زیبایی، در سال‌های اخیر زیر سایه بحران‌های اقتصادی، سیاسی و اجتماعی قرار گرفته که تصویری پیچیده از این کشور ساخته است.

ونزوئلا با مساحتی بیش از ۹۰۰٬۰۰۰ کیلومتر مربع، یکی از بزرگ‌ترین کشورهای آمریکای جنوبی محسوب می‌شود. از شمال با دریای کارائیب، از غرب با کلمبیا، از جنوب با برزیل و از شرق با گویان هم‌مرز است. این کشور به دلیل موقعیت جغرافیایی خاص، دارای چندین منطقه زیست‌محیطی متفاوت است:

• کوه‌های آند در غرب، که بلندترین نقطه آن، پیکو بولیوار، ارتفاعی بیش از ۴۹۰۰ متر دارد.
• جلگه‌های پهناور لوس یانوس در مرکز کشور، مناسب برای کشاورزی و دامداری.
• جنگل‌های بارانی آمازون در جنوب کشور.
• صحرای پاراگوانا در شمال غرب.
• دلتا اورینوکو، که یکی از مهم‌ترین رودخانه‌های آمریکای جنوبی است.

یکی از مشهورترین جاذبه‌های طبیعی ونزوئلا، آبشار آنجل (Salto Ángel) است که با ارتفاعی بیش از ۹۷۰ متر، بلندترین آبشار جهان محسوب می‌شود.

ونزوئلا پیش از ورود اروپایی‌ها، محل زندگی اقوام بومی مختلفی مانند کاریب‌ها و آراواک‌ها بود. در سال ۱۴۹۸، کریستف کلمب به سواحل ونزوئلا رسید و این کشور به تدریج تحت سلطه اسپانیا درآمد.

در قرن نوزدهم، ونزوئلا به یکی از پیشگامان جنبش‌های استقلال در آمریکای جنوبی تبدیل شد. سیمون بولیوار، قهرمان ملی و از رهبران اصلی استقلال از اسپانیا، زاده همین کشور بود. پس از چندین دهه مبارزه، ونزوئلا در سال ۱۸۲۱ به استقلال رسید و بعدها یکی از کشورهای بنیان‌گذار فدراسیون گراند کلمبیا شد که بعدها فروپاشید.