تانزانیا، کشوری پهناور و متنوع در شرق آفریقا، با طبیعتی نفس‌گیر، تاریخی عمیق، فرهنگی چندقومیتی و موقعیت استراتژیک، یکی از مقاصد برجسته قاره سیاه محسوب می‌شود. از قله افسانه‌ای کلیمانجارو، بلندترین نقطه آفریقا، تا پارک‌های ملی پر از حیات‌وحش و جزایر زیبای زنگبار، تانزانیا ترکیبی است بی‌نظیر از ماجراجویی، زیبایی و اصالت فرهنگی.

تانزانیا با مساحتی بیش از ۹۴۷٬۰۰۰ کیلومتر مربع، از شمال با کنیا و اوگاندا، از غرب با رواندا، بروندی و جمهوری دموکراتیک کنگو، از جنوب با زامبیا، مالاوی و موزامبیک و از شرق با اقیانوس هند هم‌مرز است. این کشور نه‌تنها بلندترین قله آفریقا (کلیمانجارو با ارتفاع ۵٬۸۹۵ متر)، بلکه یکی از بزرگ‌ترین دریاچه‌های قاره (دریاچه تانگانیکا) را در خود جای داده است. زمین‌های تانزانیا شامل ساواناها، جنگل‌های بارانی، کوهستان‌ها، دشت‌های پهناور و سواحل گرمسیری می‌شوند.

تاریخ تانزانیا با مهاجرت اقوام بانتو و ناحیه‌ی سواحیلی آغاز می‌شود. در سواحل شرقی، تماس‌های تاریخی با بازرگانان عرب، ایرانی و هندی منجر به شکل‌گیری فرهنگ سواحیلی شد که امروزه بخش مهمی از هویت کشور را تشکیل می‌دهد. در قرون وسطی، سواحل تانزانیا بخشی از شبکه تجارت اقیانوس هند بود که در آن طلا، برده، عاج و ادویه مبادله می‌شد.

در اواخر قرن ۱۹ میلادی، تانزانیا به مستعمره آلمان‌ها تبدیل شد و پس از جنگ جهانی اول به بریتانیا واگذار گردید. پس از مبارزات استقلال‌طلبانه، در سال ۱۹۶۱ تانگانیکا و در سال ۱۹۶۳ زنگبار به استقلال رسیدند و در سال ۱۹۶۴ با هم ادغام شده و جمهوری متحد تانزانیا را تشکیل دادند.

تانزانیا کشوری با بیش از ۱۲۰ گروه قومی است که به زبان‌های مختلف بومی صحبت می‌کنند، اما زبان سواحیلی به‌عنوان زبان ملی، نقش متحدکننده‌ای ایفا می‌کند. انگلیسی نیز زبان رسمی دوم و زبان آموزش عالی و امور دولتی است.