سنگال، کشوری ساحلی در غرب آفریقا است که شاید نام آن برای بسیاری ناآشنا باشد، اما همین گمنامی در دل خود گنجینه‌ای از فرهنگ، تاریخ و زیبایی‌های طبیعی را پنهان کرده است. با سواحلی دل‌فریب، مردمی مهمان‌نواز، تنوع قومی و دینی، و تاریخ پرفرازونشیب، سنگال یکی از کشورهایی است که در دهه‌های اخیر جایگاه خاصی در قاره آفریقا و حتی در عرصه جهانی یافته است.

سنگال در غرب قاره آفریقا قرار گرفته و از شمال با موریتانی، از شرق با مالی، از جنوب با گینه و گینه بیسائو و از غرب با اقیانوس اطلس هم‌مرز است. کشور کوچک گامبیا نیز همچون نواری باریک، در دل سنگال کشیده شده و آن را به دو قسمت شمالی و جنوبی تقسیم می‌کند. پایتخت این کشور داکار است، شهری ساحلی و پرجنب‌وجوش که در نوک غربی آفریقا قرار دارد.

آب‌وهوای سنگال گرمسیری است؛ با تابستان‌های داغ و مرطوب و زمستان‌های خشک و گرم. فصل بارندگی عمدتاً از ماه ژوئن تا اکتبر ادامه دارد. مناطق شمالی کشور عمدتاً خشک و بیابانی هستند، در حالی که جنوب آن سرسبزتر و پرباران‌تر است. سنگال دارای تنوع زیستی قابل‌توجهی است و پارک‌های ملی مانند نیاکولو-کوبا و دلتای سالوم پناهگاه گونه‌های مختلف جانوری از جمله میمون‌ها، پرندگان، گورخرها و حتی کروکودیل‌ها هستند.

جمعیت سنگال حدود ۱۸ میلیون نفر است و جامعه‌ای چندقومیتی دارد. اقوام ولوف، سِرِر، پولار، ماندینگ و دیولا از مهم‌ترین گروه‌های قومی این کشور هستند. زبان رسمی کشور فرانسوی است که در مدارس، اسناد رسمی و رسانه‌ها استفاده می‌شود؛ اما زبان‌های محلی، به‌ویژه ولوف، در مکالمات روزمره غالب هستند.

بیش از ۹۰٪ مردم سنگال مسلمان هستند و اسلام تأثیر عمیقی بر فرهنگ و زندگی روزمره آن‌ها دارد. اسلام در سنگال با طریقت‌های صوفیانه مانند مریدیه، قادره و تیجانیه پیوند خورده است. این طریقت‌ها نه‌تنها در مراسم مذهبی، بلکه در سیاست و اقتصاد کشور نیز نفوذ دارند. اقلیت‌های مسیحی و پیروان آیین‌های بومی نیز در آرامش نسبی در کنار مسلمانان زندگی می‌کنند.

سرزمین سنگال در گذشته‌های دور محل استقرار امپراتوری‌های بزرگی مانند امپراتوری مالی و پادشاهی جولوف بوده است. با آغاز قرن پانزدهم، استعمارگران اروپایی از جمله پرتغالی‌ها، هلندی‌ها و فرانسوی‌ها به این منطقه وارد شدند. جزیره گوره، واقع در نزدیکی داکار، یکی از مراکز مهم تجارت برده در آن زمان بود.