سنت کیتس و نویس، یکی از کوچک‌ترین کشورهای مستقل نیم‌کره غربی، در دریای کارائیب واقع شده است. این کشور از دو جزیره اصلی با نام‌های “سنت کیتس” و “نویس” تشکیل شده که در مجاورت یکدیگر قرار دارند. با مساحتی کم اما طبیعتی سرسبز، سواحل شنی طلایی، آب‌های زلال، فرهنگ غنی و تاریخی استعمارزده، این کشور به یکی از مقاصد آرام، زیبا و خاص گردشگری در جهان تبدیل شده است.

سنت کیتس و نویس در بخش شمالی جزایر بادپناه (Leeward Islands) واقع شده و از شمال با دریای کارائیب و از شرق با اقیانوس اطلس احاطه شده است. جزیره سنت کیتس، جزیره بزرگ‌تر است و میزبان پایتخت کشور، شهر باسه‌تر (Basseterre) می‌باشد. جزیره نویس در جنوب شرقی سنت کیتس واقع شده و با فاصله‌ای کوتاه از آن جدا شده است. این دو جزیره با قایق‌هایی به‌راحتی به یکدیگر متصل می‌شوند.

آب و هوای این کشور گرمسیری است و دمای آن در بیشتر طول سال بین ۲۴ تا ۳۱ درجه سانتی‌گراد متغیر است. بارندگی نسبتاً متعادل بوده و فصل مرطوب معمولاً از ماه مه تا نوامبر ادامه دارد. کوه‌های پوشیده از جنگل، سواحل بکر، و آتشفشان‌های خاموش از جاذبه‌های طبیعی این کشور به شمار می‌روند.

پیش از ورود اروپایی‌ها، جزایر سنت کیتس و نویس محل سکونت بومیان کارائیب و آراواک بودند. در سال ۱۴۹۳، کریستف کلمب این جزایر را کشف کرد، اما استعمار اروپایی در قرن هفدهم آغاز شد. ابتدا بریتانیا و فرانسه هر دو برای کنترل بر جزایر تلاش کردند، اما در نهایت بریتانیا در سال ۱۷۱۳ کنترل کامل را در اختیار گرفت.

در طول قرون ۱۸ و ۱۹، این کشور به یکی از مهم‌ترین مراکز تولید شکر با استفاده از نیروی کار بردگان آفریقایی تبدیل شد. پس از لغو برده‌داری، تحولات سیاسی و اجتماعی مختلفی رخ داد تا اینکه در سال ۱۹۸۳، سنت کیتس و نویس به استقلال رسید و به یکی از اعضای مستقل کشورهای مشترک‌المنافع (Commonwealth) تبدیل شد.