جمهوری کنگو که گاهی با نام کنگوی برازویل نیز شناخته می‌شود (برای تمایز با جمهوری دموکراتیک کنگو)، کشوری در مرکز آفریقا است که با ویژگی‌های طبیعی، تاریخی و فرهنگی منحصربه‌فرد خود، جایگاه مهمی در منطقه دارد. این کشور از شمال با جمهوری آفریقای مرکزی، از غرب با گابن، از شرق و جنوب با جمهوری دموکراتیک کنگو و از جنوب غربی با آنگولا (استان کابیندا) هم‌مرز است. همچنین، این کشور دارای خط ساحلی کوتاه در اقیانوس اطلس است که دسترسی آن به آب‌های آزاد را فراهم می‌سازد.

پیش از استعمار، منطقه‌ای که امروز جمهوری کنگو را تشکیل می‌دهد، تحت سلطه پادشاهی‌های بومی مختلفی مانند پادشاهی کنگو و پادشاهی لوآنگو بود. این جوامع ساختارهای سیاسی و اقتصادی پیشرفته‌ای داشتند و تجارت بازرگانان عرب، پرتغالی و دیگر اروپایی‌ها نقش مهمی در اقتصاد آن‌ها ایفا می‌کرد.

در قرن نوزدهم، فرانسه وارد این منطقه شد و آن را به بخشی از قلمرو استعماری خود در آفریقای مرکزی تبدیل کرد. پس از سال‌ها مبارزه و تلاش برای استقلال، جمهوری کنگو در سال ۱۹۶۰ از فرانسه مستقل شد. برازویل، پایتخت جمهوری کنگو، پیش از استقلال مرکز حکمرانی فرانسه در مستعمرات آفریقای استوایی بود.

در دهه‌های بعد از استقلال، جمهوری کنگو دوره‌های مختلفی از حکومت‌های چپ‌گرا، نظامی و دمکراتیک را تجربه کرد. با وجود چالش‌های سیاسی، این کشور تلاش کرده است تا به ثبات نسبی دست یابد.

\یکی از ویژگی‌های برجسته جمهوری کنگو، طبیعت غنی و بکر آن است. بیش از ۶۵٪ از مساحت کشور را جنگل‌های بارانی پوشانده‌اند. این جنگل‌ها بخشی از حوضه جنگلی کنگو هستند که بعد از آمازون، دومین جنگل بارانی بزرگ جهان محسوب می‌شود. پارک ملی اودزالا-کوکوآ در شمال غرب کشور یکی از قدیمی‌ترین پارک‌های ملی آفریقاست که میزبان گونه‌های نادری چون گوریل‌های دشتی غربی، فیل‌های جنگلی، بونوبوها و صدها گونه پرنده است.

رودخانه کنگو، دومین رود طولانی آفریقا، مرز طبیعی بین جمهوری کنگو و جمهوری دموکراتیک کنگو را تشکیل می‌دهد و نقش حیاتی در حمل‌ونقل، تامین آب و انرژی ایفا می‌کند.