نیجریه، پرجمعیت‌ترین کشور آفریقا و یکی از مهم‌ترین اقتصادهای این قاره، نقش تعیین‌کننده‌ای در آینده سیاسی، فرهنگی و اقتصادی آفریقا ایفا می‌کند. این کشور با جمعیتی بیش از ۲۲۰ میلیون نفر، تنوع قومی، زبانی و مذهبی بی‌نظیری دارد که آن را به یک ملت چندلایه و پیچیده تبدیل کرده است. نیجریه با منابع طبیعی فراوان، به‌ویژه نفت، در دهه‌های گذشته تلاش کرده تا خود را به‌عنوان قدرتی نوظهور در سطح جهانی معرفی کند، هرچند با چالش‌هایی چون فساد، ناامنی، و نابرابری اجتماعی نیز دست‌وپنجه نرم می‌کند.

نیجریه در غرب آفریقا واقع شده و با کشورهای نیجر، چاد، کامرون و بنین هم‌مرز است. همچنین دارای خط ساحلی نسبتاً طولانی در کنار خلیج گینه (اقیانوس اطلس) است. مساحت این کشور حدود ۹۲۳٬۷۶۸ کیلومتر مربع بوده و از نظر طبیعی شامل مناطق مختلفی از جمله جنگل‌های بارانی، ساوانا، تالاب‌های دلتای نیجر و مناطق خشک‌تر شمالی می‌شود.

نیجریه یکی از متنوع‌ترین کشورهای جهان از نظر قومی و زبانی است. بیش از ۲۵۰ گروه قومی در این کشور زندگی می‌کنند که سه گروه اصلی آن عبارت‌اند از:

هوسا-فولانی در شمال، عمدتاً مسلمان و زراعت‌پیشه.

یوروبا در غرب، که مسلمان، مسیحی و سنت‌گرا هستند.

ایگبو در جنوب‌شرق، که بیشتر مسیحی هستند و به تجارت و صنعت علاقه‌مندند.

علاوه بر این، زبان انگلیسی به عنوان زبان رسمی کشور استفاده می‌شود، اما صدها زبان محلی در مناطق مختلف صحبت می‌شوند، از جمله زبان‌های ایگبو، یوروبا، هوسا، کانوری و بیش از ۵۰۰ زبان و گویش دیگر.

نیجریه از دیرباز محل زندگی تمدن‌های بومی مانند نُک، بنین، ایفه و سوکوتو بوده است. در قرون میانه، امپراتوری‌های اسلامی و پادشاهی‌های بومی در مناطق مختلف کشور حکمرانی می‌کردند. با گسترش استعمار اروپایی در قرون ۱۸ و ۱۹، نیجریه تحت کنترل بریتانیا درآمد و به‌تدریج به مستعمره‌ای مهم در آفریقا تبدیل شد.

در سال ۱۹۶۰، نیجریه استقلال خود را از بریتانیا به دست آورد و به جمهوری فدرال تبدیل شد. با این حال، دوران پس از استقلال با کودتاهای نظامی، جنگ داخلی بیافرا (۱۹۶۷–۱۹۷۰) و سال‌ها حکومت نظامی همراه بود. از سال ۱۹۹۹، با برگزاری انتخابات دموکراتیک، کشور وارد دوران مردم‌سالاری جدیدی شد.