نائورو، کوچک‌ترین جمهوری مستقل جهان، در اقیانوس آرام جنوبی قرار دارد. این کشور جزیره‌ای، که مساحت آن تنها ۲۱ کیلومتر مربع است، همواره با ترکیبی از شکوه طبیعی، تاریخ استعمار، ثروت ناگهانی و بحران‌های اقتصادی شناخته شده است. نائورو گرچه از نظر جغرافیایی بسیار کوچک است، اما داستان پر فراز و نشیب آن از منظر تاریخی، اقتصادی و انسانی، آن را به یکی از منحصر به‌فردترین کشورهای جهان تبدیل کرده است.

نائورو یک جزیره مرجانی بیضی‌شکل است که در میکرونزی، در بخش غربی اقیانوس آرام واقع شده و نزدیک‌ترین کشور به آن جزایر مارشال و کیریباتی هستند. جزیره فاقد رودخانه یا دریاچه طبیعی است و منبع آب شیرین آن عمدتاً از طریق آب باران و واردات تأمین می‌شود. سواحل نائورو عمدتاً شنی و مرجانی هستند و مناطق مرکزی جزیره به دلیل استخراج گسترده فسفات، تخریب‌شده و غیرقابل زیست هستند.

آب‌وهوای نائورو گرمسیری و مرطوب است. دمای هوا در طول سال نسبتاً ثابت و گرم است، و بارندگی معمولاً زیاد است. جزیره همچنین با خطرات زیست‌محیطی چون افزایش سطح دریا، خشکسالی‌های دوره‌ای و کمبود منابع طبیعی مواجه است.

ساکنان بومی نائورو از اقوام میکرونزیایی بوده‌اند که قرن‌ها در جزیره زندگی می‌کردند. در قرن نوزدهم، نخستین تماس اروپاییان با نائورو برقرار شد و آلمانی‌ها در سال ۱۸۸۸ آن را به‌عنوان مستعمره به زیر سلطه خود بردند. پس از جنگ جهانی اول، استرالیا، بریتانیا و نیوزیلند کنترل نائورو را به‌صورت مشترک در دست گرفتند.

در سال ۱۹۶۸، نائورو استقلال خود را اعلام کرد و به عضویت سازمان ملل درآمد. استقلال سیاسی نائورو در کنار کنترل بر منابع طبیعی‌اش، به‌ویژه فسفات، دوران تازه‌ای از توسعه اقتصادی را برای این کشور به همراه آورد.