قرقیزستان کشوری محصور در خشکی در قلب آسیای مرکزی است که با طبیعت خیره‌کننده، کوه‌های بلند، دریاچه‌های شفاف و مردم مهمان‌نواز خود، همچون نگینی در دل کوه‌های تیان‌شان می‌درخشد. این کشور با جمعیتی حدود ۷ میلیون نفر و تاریخی چند هزار ساله، یکی از ناشناخته‌ترین مقاصد گردشگری جهان به شمار می‌رود. اگر به دنبال سفری متفاوت، لمس فرهنگ‌های اصیل و تجربه‌ای منحصربه‌فرد هستید، قرقیزستان همان جایی‌ست که باید کشفش کنید.

قرقیزستان با کشورهای چین در شرق، تاجیکستان در جنوب، ازبکستان در غرب و قزاقستان در شمال مرز مشترک دارد. بیش از ۹۰٪ مساحت این کشور کوهستانی‌ست و رشته‌کوه تیان‌شان بخش عمده‌ای از جغرافیای آن را تشکیل می‌دهد. این کشور به دلیل موقعیت جغرافیایی خاص خود، دارای زمستان‌های سرد و تابستان‌های معتدل در مناطق کوهستانی است.

قرقیزستان، بهشت طبیعت‌گردان است. در این کشور می‌توانید صدها دریاچه طبیعی، دشت‌های مرتفع، کوه‌های پوشیده از برف و یخچال‌های طبیعی را ببینید. برخی از مهم‌ترین جاذبه‌های گردشگری قرقیزستان عبارت‌اند از:

 دریاچه ایسیک‌کول (Issyk-Kul Lake)

یکی از بزرگ‌ترین دریاچه‌های آب شور جهان و دومین دریاچه کوهستانی بزرگ پس از تیتیکاکا. این دریاچه در تابستان تبدیل به مرکز توریستی کشور می‌شود و تفریحات آبی، اقامتگاه‌ها و مناظر طبیعی اطراف آن بسیار محبوب هستند.

 پارک ملی آلا آرچا (Ala Archa)

در نزدیکی پایتخت قرار دارد و با طبیعت کوهستانی، رودخانه‌های خروشان و مسیرهای پیاده‌روی، یکی از محبوب‌ترین مقاصد آخر هفته مردم بیشکک است.

 دره‌های سونگ کول و ساری‌چلیک

این مناطق با دشت‌های سرسبز و یورت‌های سنتی (چادرهای عشایری)، حس زندگی عشایری را به بازدیدکنندگان منتقل می‌کنند.

 دره فرغانه

منطقه‌ای کشاورزی و تاریخی که با معماری سنتی، غذاهای محلی و بازارهای رنگارنگ، قلب فرهنگی قرقیزستان به شمار می‌آید.

بیشکک، پایتخت و بزرگ‌ترین شهر قرقیزستان است. شهری سرسبز با بلوارهای عریض، پارک‌های بزرگ، کافه‌های دنج و بازارهای سنتی. معماری این شهر ترکیبی‌ست از سبک شوروی و طراحی سنتی آسیای مرکزی. در بیشکک می‌توانید از میدان آلا تو، موزه ملی، پارک پانفیلوف و بازار اوش دیدن کنید.

تاریخ قرقیزستان قدمتی بیش از دو هزار سال دارد. این سرزمین در طول قرون، تحت تأثیر اقوام مختلفی همچون ترکان، مغول‌ها، روس‌ها و شوروی‌ها بوده است. قرقیزها مردمانی عشایر و اسب‌سوار بودند که سبک زندگی خاص خود را داشتند. در قرن بیستم، این کشور بخشی از اتحاد جماهیر شوروی شد و در سال ۱۹۹۱ استقلال خود را به دست آورد. هنوز هم آثار فرهنگی شوروی در شهرهای آن به وضوح دیده می‌شود.

زبان رسمی کشور، قرقیزی است اما زبان روسی نیز کاربرد گسترده‌ای در مکاتبات و امور دولتی دارد. بیش از ۸۰٪ مردم این کشور مسلمان هستند (عمدتاً اهل سنت)، اما آزادی مذهبی در این کشور رعایت می‌شود و اقلیت‌های مسیحی نیز در قرقیزستان حضور دارند.

مردم قرقیزستان به مهمان‌نوازی، سادگی و صداقت شهرت دارند. بسیاری از خانواده‌ها هنوز هم سبک زندگی عشایری دارند و تابستان‌ها در یورت‌ها (چادرهای نمدی سنتی) زندگی می‌کنند. لباس‌های سنتی، موسیقی محلی، بازی‌های ملی مانند بوزکاشی (کشتی با اسب) و غذاهای خاص قرقیزی بخشی از فرهنگ زنده این سرزمین است.

غذاهای قرقیزی ترکیبی از غذاهای ترک‌تبار و آسیای مرکزی هستند. برخی از معروف‌ترین غذاها:

بش‌بارماق: گوشت پخته‌شده همراه با رشته‌های دستی.

لاگمان: نودل دست‌ساز با گوشت و سبزیجات.

پلو: برنج سرخ‌شده با گوشت و هویج.