هندوراس
هندوراس؛ گنجینه‌ای پنهان در قلب آمریکای مرکزی
هندوراس کشوری‌ست در آمریکای مرکزی که با تاریخ کهن، طبیعتی خیره‌کننده، فرهنگ غنی و مردمی گرم و مهمان‌نواز شناخته می‌شود. این کشور با داشتن سواحل درخشان در کناره‌های دریای کارائیب و اقیانوس آرام، جنگل‌های استوایی سرسبز، و آثار تمدن مایا، به یکی از مقاصد بکر اما کمتر شناخته‌شده برای گردشگران تبدیل شده است.
موقعیت جغرافیایی هندوراسهندوراس در بخش میانی آمریکای مرکزی قرار گرفته و از شمال به دریای کارائیب، از جنوب به اقیانوس آرام، از غرب به گواتمالا، از جنوب‌غربی به السالوادور و از شرق به نیکاراگوئه محدود می‌شود. این موقعیت جغرافیایی باعث شده تا هندوراس از نظر اقلیمی بسیار متنوع باشد؛ از سواحل گرمسیری گرفته تا کوهستان‌های خنک در نواحی داخلی کشور.
تاریخچه‌ای مختصرتاریخ هندوراس با تمدن باستانی مایا پیوند خورده است؛ تمدنی که در قرن‌ها پیش در بخش‌هایی از آمریکای مرکزی شکوفا شد. یکی از معروف‌ترین مکان‌های مایایی در هندوراس، سایت باستانی کوپان (Copán) است که امروزه در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار دارد.
در قرن شانزدهم، هندوراس تحت استعمار اسپانیا قرار گرفت و تا سال ۱۸۲۱ که استقلال خود را به‌دست آورد، بخشی از امپراتوری استعماری اسپانیا باقی ماند. پس از استقلال، کشور درگیر دوره‌هایی از بی‌ثباتی سیاسی، دیکتاتوری و درگیری‌های داخلی شد، اما در دهه‌های اخیر تلاش‌هایی برای تثبیت دموکراسی و توسعه اقتصادی صورت گرفته است.
مردم و فرهنگهندوراس دارای فرهنگی ترکیبی از بومیان مایایی، نفوذ اسپانیایی و میراث آفریقایی است. اکثریت جمعیت هندوراس را «مستیزوها» (ترکیبی از نژاد اروپایی و بومی) تشکیل می‌دهند. در عین حال، گروه‌های بومی مانند لِنکا، گاریفونا، تول و میسکیتو نیز با زبان‌ها و سنت‌های خاص خود در کشور حضور دارند.
موسیقی، رقص و جشنواره‌ها بخش مهمی از زندگی مردم هندوراس است. سبک‌های موسیقی محلی مانند پونتا (Punta) و دانساهای بومی در جشن‌ها و مراسم‌های سنتی اجرا می‌شوند. غذاهای سنتی نیز مانند «باله‌آدا» (نان تورتیلا با لوبیا و پنیر) و «سوپا دِ کاراکول» (سوپ حلزون) از جذابیت‌های فرهنگی هندوراس هستند.
اقتصاداقتصاد هندوراس در درجه اول بر کشاورزی، صادرات میوه، قهوه، منسوجات و گردشگری استوار است. این کشور یکی از بزرگ‌ترین صادرکنندگان موز در جهان بود و به همین دلیل در تاریخ معاصر به عنوان یکی از «جمهوری‌های موزی» شناخته می‌شد.
