هائیتی، کشوری در غرب جزیره هیسپانیولا در دریای کارائیب، سرزمینی با تاریخچه‌ای پر فراز و نشیب، فرهنگی غنی و مردمی مقاوم است. این کشور که روزی یکی از ثروتمندترین مستعمرات جهان بود، امروز با چالش‌های جدی اقتصادی، سیاسی و زیست‌محیطی مواجه است، با این حال همچنان به‌عنوان نخستین جمهوری سیاه‌پوستان آزاد در تاریخ جهان شناخته می‌شود؛ کشوری که با پیروزی انقلابیون برده در سال ۱۸۰۴، الهام‌بخش مبارزات آزادی‌خواهانه در سراسر دنیا شد.

هائیتی حدود ۲۷٬۷۵۰ کیلومتر مربع وسعت دارد و در غرب جزیره هیسپانیولا، که آن را با جمهوری دومینیکن شریک است، واقع شده. این کشور کوهستانی است و نام آن نیز از واژه‌ای بومی به معنی «سرزمین کوه‌ها» گرفته شده است. مناطق ساحلی، دره‌های حاصل‌خیز و کوه‌های سرسبز، بخش عمده‌ای از جغرافیای هائیتی را تشکیل می‌دهند. آب‌وهوای آن گرمسیری است با فصول بارانی و خشک، اما در معرض طوفان‌های استوایی و زلزله نیز قرار دارد؛ از جمله زلزله ویرانگر سال ۲۰۱۰ که جان بیش از ۲۰۰ هزار نفر را گرفت.

پیش از ورود اروپایی‌ها، جزیره هیسپانیولا محل سکونت بومیان تاینو بود. در سال ۱۴۹۲، کریستف کلمب به این جزیره رسید و اسپانیا کنترل بخش شرقی آن را در دست گرفت. بخش غربی جزیره، که بعدها به هائیتی تبدیل شد، در قرن ۱۷ تحت سلطه فرانسه قرار گرفت و به مستعمره‌ای به نام «سن دومینگ» تبدیل شد که به‌سرعت به یکی از سودآورترین مستعمرات جهان در زمینه تولید شکر، قهوه و نیل بدل شد.

سیستم برده‌داری وحشیانه و بهره‌کشی بی‌رحمانه از آفریقاییان موجب نارضایتی‌های گسترده شد. در سال ۱۷۹۱، بزرگ‌ترین قیام بردگان در تاریخ آغاز شد که به رهبری شخصیت‌هایی چون توسان لوورتور و ژان–ژاک دسالین انجامید. پس از سال‌ها مبارزه، هائیتی در سال ۱۸۰۴ اعلام استقلال کرد و به نخستین جمهوری سیاه‌پوستان آزاد و دومین کشور مستقل قاره آمریکا تبدیل شد.