الجزایر، کشوری پهناور در شمال قاره آفریقا، با وسعتی بالغ بر ۲.۳۸۱.۷۴۱ کیلومتر مربع، بزرگ‌ترین کشور آفریقا و دهمین کشور بزرگ جهان به‌شمار می‌رود. این سرزمین که از شمال به دریای مدیترانه، از شرق به تونس و لیبی، از جنوب به نیجر و مالی، و از غرب به موریتانی، صحرای غربی و مراکش محدود می‌شود، ترکیبی شگفت‌انگیز از کوه، بیابان، جلگه و دریا را در دل خود جای داده است.

تاریخ الجزایر ریشه‌ای ژرف در دل تمدن‌های باستان دارد. از سکونت بربرها در هزاران سال پیش گرفته تا تسلط فنیقی‌ها، رومی‌ها، وندال‌ها، بیزانسی‌ها، مسلمانان عرب، عثمانی‌ها و استعمارگران فرانسوی، این کشور همواره صحنه‌ی تحولات تاریخی بزرگ و تأثیرگذار بوده است. یکی از نقاط عطف مهم در تاریخ معاصر الجزایر، مبارزه‌ی خونین این ملت با استعمار فرانسه بود که از سال ۱۹۵۴ تا ۱۹۶۲ به طول انجامید. انقلاب الجزایر یکی از جنبش‌های ضد استعماری مهم قرن بیستم محسوب می‌شود که در نهایت به استقلال کشور در ۵ ژوئیه ۱۹۶۲ انجامید.

زبان رسمی الجزایر عربی است، اما زبان آمازیغی نیز در سال‌های اخیر رسمیت یافته و جایگاه ویژه‌ای در فرهنگ این کشور دارد. بسیاری از مردم الجزایر به زبان فرانسوی نیز تسلط دارند که میراث دوران استعمار فرانسه است. اسلام دین رسمی و غالب مردم این کشور است و تأثیرات آن در فرهنگ، آداب‌ و رسوم و ساختار اجتماعی جامعه به‌وضوح دیده می‌شود.

پایتخت الجزایر، شهر الجزایر (Algiers) یا به عربی «الجزائر»، یکی از زیباترین شهرهای ساحلی شمال آفریقاست. این شهر که به‌خاطر ساختمان‌های سفیدش به «البهیة» (به معنای درخشان) شهرت دارد، آمیزه‌ای از معماری سنتی عربی، عثمانی و اروپایی است. بخش قدیمی شهر، معروف به “قصبة”، با کوچه‌های تنگ و پرپیچ‌وخم، خانه‌های تاریخی و مساجد باشکوه، در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شده است.

اقتصاد الجزایر بر پایه‌ی منابع طبیعی، به‌ویژه نفت و گاز طبیعی استوار است. این کشور یکی از بزرگ‌ترین صادرکنندگان گاز طبیعی در جهان و عضو سازمان اوپک است. با این حال، دولت الجزایر در سال‌های اخیر تلاش کرده تا با توسعه‌ی بخش‌هایی همچون کشاورزی، گردشگری و فناوری، وابستگی به منابع انرژی را کاهش دهد.